Η πυξίδα της εκπομπής «60’ Ελλάδα» οδηγεί τον Νίκο Μάνεση στα χωριά των Αγράφων, όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Στην περιοχή, το οδικό δίκτυο είναι ανύπαρκτο. Οι χωματόδρομοι είναι πολλές φορές απροσπέλαστοι από τις κατολισθήσεις. Μια δυνατή βροχή είναι ικανή να αποκλείσει τα χωριά ακόμη και για μέρες. Για να φτάσει κάποιος στο πλησιέστερο νοσοκομείο πρέπει να οδηγήσει σε χωματόδρομο τουλάχιστον δυόμιση ώρες. Οι κάτοικοι είναι ξεχασμένοι και η Πολιτεία απούσα. Η δυσκολία μετακίνησης στην περιοχή  κρατά τους εκπαιδευτικούς μακριά. Δεκάδες είναι οι κενές θέσεις στα σχολεία. Αντίστοιχη και η απώλεια διδακτικών ωρών για τους μαθητές που πρέπει να διανύσουν καθημερινά, κάτω από αντίξοες συνθήκες, πολλά χιλιόμετρα για να έχουν πρόσβαση στο αγαθό της Παιδείας. Οι κάτοικοι της περιοχής, στην πλειοψηφία τους κτηνοτρόφοι, αδυνατούν να εμπορευτούν το κρέας και το γάλα που παράγουν αφού κανένας έμπορος και καμία εταιρία δε δέχεται να αναλάβει τη διακίνηση των προϊόντων καθώς είναι χρονοβόρα λόγω των δυσκολιών που δημιουργεί το οδικό δίκτυο. Σε αρκετούς αραιοκατοικημένους οικισμούς, οι κάτοικοι παλεύουν ακόμα με τις λάμπες πετρελαίου μιας και το δίκτυο της ΔΕΗ δεν έφτασε ποτέ σε αυτούς. Οι νέοι της περιοχής είναι αποφασισμένοι να φύγουν, η έλλειψη προοπτικής καθιστά τη φυγή μονόδρομο. 50 χρόνια υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα. Οι καταγγελίες πολλές. Οι παράπλευρες απώλειες δεδομένες. «Ποια γυναίκα να έρθει εδώ;», λένε οι περισσότεροι άνδρες της περιοχής που παραμένουν ανύπαντροι. Τα «κορίτσια» του χωριού είναι συνήθως ηλικιωμένες, άνω των 70 ετών. Στα χωριά των Αγράφων το κυνήγι είναι ιερό. Κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή, τα καφενεία αδειάζουν. Ολόκληρη η περιοχή μετατρέπεται σε έναν κυνηγότοπο αγριογούρουνου….